Składniki: 1 porcja = 12 szt. dla formy o wymiarach 20 x 20 cm

 Ciasto

• ciasto francuskie 1 opakowanie,

  Masa Kremowa

• mleko 2 szklanki,

• śmietana kremówka 1 szklanka,

• cukier z prawdziwą wanilią 20 g,

• cukier kryształ 150 g,

• żółtka 6 szt.,

• mąka ziemniaczana 3 łyżki,

• mąka pszenna 1 łyżka,

• masło 100 g,

  Masa Śmietanowa

• śmietana kremówka 500 ml,

• żelatyna 2 łyżeczki + 4 łyżki gorącej wody,

• cukier puder 2 łyżki,

• Krok 1

• Do garnka wlewamy 1,5 szklanki mleka, dodajemy cukier oraz cukier z prawdziwa wanilią – stawiamy na małym ogniu i gotujemy. Gdy mleko zagotuje się dolewamy śmietanę kremówkę, mieszamy i gotujemy na małym ogniu. W tym samym czasie do osobnego naczynia dodajemy pozostałe mleko (1/2 szklanki), żółtka, mąkę ziemniaczaną, mąkę pszenną i dokładnie miksujemy mikserem lub blenderem tak aby nie było żadnych grudek. Tak przygotowaną masę jajeczną wlewamy do gotującego się mleka ze śmietaną – na małym ogniu gotujemy i cały czas mieszamy aby nasz budyń zgęstniał, nie przypalił się i aby nie powstały grudki. (Jeżeli powstaną grudki można użyć miksera). Garnek z budyniem przykrywamy folią tak aby folia dotykała masy budyniowej i odstawiamy do całkowitego wystudzenia.

•  

• Krok 2

• Gotowe ciasto francuskie najlepiej wyjąć z zamrażarki wieczorem dzień wcześniej i włożyć do lodówki – rano ciasto jest rozmrożone i elastyczne. Ciasto wyjmujemy na blat, rozkładamy (ale pozostawiamy folię aby łatwiej przenieść ciasto na blachę) i delikatnie je rozwałkowujemy. Następnie przekładamy na blachę do pieczenia, którą wcześniej wykładamy papierem do pieczenia. Z ciasta zdejmujemy folię i całe ciasto dokładnie nakłuwamy widelcem – dzięki temu ciasto nie będzie pęczniało. Pozostawiamy na 15 min. aby nabrało temp. pokojowej. Pieczemy w temp. 160 C przez 15-20 min. na ciemno złoty kolor. W czasie pieczenia widelcem przekłuwamy powstające nierówności. Ciasto musi być upieczone i płaskie. Gotowe ciasto wykładamy na metalową kratkę do całkowitego wystudzenia.

•  

• Krok 3

• Wystudzone ciasto przycinamy na wymiar naszej formy o wymiarach 20 x 30 cm lub zbliżonej. Formę wykładamy papierem do pieczenia i na jej dno wkładamy płat przyciętego ciasta nakłuciami do góry – ciasto nie będzie się kruszyć. Pozostałą część ciasta przycinamy np. na 12 prostokątów które będą stanowiły wierzch naszego ciasta.

•  

• Krok 4

• Do osobnego garnka dodajemy pokrojone w kostkę masło o temp. pokojowej i mikserem ucieramy na gładki maślany krem – ucieramy tak długo aż uzyskamy biały kolor. Do tak przygotowanej maślanej masy dodajemy nasz wystudzony budyń – dodajemy w porcjach. Każdą porcję miksujemy tak długo aż połączy się z masą maślaną i stworzy jednolita masę – wtedy to dopiero dodajemy kolejną porcję budyniu. Gotowy krem budyniowy wylewamy do formy na spód naszego ciasta, wyrównujemy i odstawiamy do lodówki do schłodzenia na ok. 2 godz.

•  

• Krok 5

• Śmietanę kremówkę ubić na sztywno i pod koniec ubijania dodać cukier puder, a następnie dodać rozpuszczoną i wystudzona żelatynę – całość dobrze wymieszać mikserem i wylać na masę śmietanową naszej kremówki. Dokładnie rozprowadzić, wyrównać i na wierzchu ułożyć przycięte prostokąty z ciasta francuskiego – delikatnie docisnąć, posypać cukrem pudrem i wstawić do lodówki na całą noc. 

Zaproszenie na dni Koszutki

Dni Koszutki Zaproszenie by OT.TO

"Każdy, kto nie stosuje się do przepisów drogowych, gwałci prawa boskie, które zakazują samobójstw i zabijania."

"Nawet dla człowieka na moim stanowisku ważniejsze jest umieć milczeć niż umieć mówić."

Nawet dla człowieka na moim stanowisku ważniejsze jest umieć milczeć, niż umieć mówić.

Mądry człowiek, mądry chrześcijanin musi czynić wszystko, by uwolnić się od smutnych myśli i w każdym czasie znajdować ucieczkę w myślach niosących pociechę, które przemieniają cierpienie w okazję do miłości, zasługi, obecnej i wiecznej radości.

O, jakże biedne jest życie biskupa lub księdza, jeśli sprowadza się do biurokracji i dyplomacji. 

Każdy może zostać papieżem, najlepszy dowód, że ja nim zostałem. 

Nigdy człowiek nie jest taki wielki jak wtedy, gdy klęczy.

Można być świętym z pastorałem w ręku, ale tak samo dobrze można nim zostać mając w ręku miotłę.

"Wiadomo,że niekiedy samym słowem możemy "ofiarować dar" drugiemu; ale samym słowem możemy także ugodzić go boleśnie. skrzywdzić go, zranić go; możemy wreszcie "zabić go" moralnie."

" Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się na próbę"

" Czujesz się osamotniony - postaraj się odwiedzić kogoś, kto jest bardziej samotny"

"Nigdy nie jest tak, żeby człowiek czyniąc dobrze drugiemu, tylko sam był dobroczyńcą. Jest równocześnie obdarowywany tym, co ten drugi przyjmuje z miłością"

"Bóg jest pierwszym źródłem radości i nadziei człowieka"

"Nie bójcie się tajemnicy Boga, nie bójcie się Jego miłości"

""Człowiek jest wieki nie przez to, co posiada, lecz przez to, kim jest; nie przez to, co ma lecz przez to, czym dzieli się z innymi"

"Człowiek został stworzony do szczęścia. Chrystus ma odpowiedź na wasze oczekiwania.Dlatego prosi was, byście Mu zaufali"

"Prawdziwa radość jest zdobyczą, do której nie dochodzi się bez długiej i trudnej walki. Chrystus zna tajemnicę zwycięstwa."

"Powołanie sięga samych korzeni ludzkiej duszy. Jest wewnętrznym wezwaniem Boga skierowanym do człowieka: do tego jednego, niepowtarzalnego człowieka".

"Co to znaczy "czuwam"? To znaczy, że staram się być człowiekiem sumienia. Że tego sumienia nie zagłuszam i nie zniekształcam. Nazywam po imieniu dobro i zło, a nie zamazuję".

"Tylko krocząc za Chrystusem, można osiągnąć radość, prawdziwą radość!!!"

"Najbardziej twórcza ze wszystkich prac jest praca nad sobą, która pozwala odnajdywać urok naszej mółodości"

" Miłość i służba nadają sens naszemu życiu"

"Nie bójcie się zbliżyć do Niego, przekroczyć progu Jego domu, rozmawiać z Nim twarzą w twarz jak z przyjacielem". 

"Nie bój się, nie bój się, ponieważ znalazłeś łaskę, nie bój się życia,nie bój się macierzyństwa, nie bój się twojego małżeństwa,nie bój się twojego kapłaństwa, ponieważ znalazłeś łaskę. ta pewność, ta świadomość pomaga nam, jak pomogła Maryi."

"Każdy dług można spłacić czymkolwiek, ale dług miłości można spłacić tylko miłością"

"Wczoraj nie należy do ciebie. Jutro - niepewne... tylko DZISIAJ jest twoje".

"Bóg nie żąda od nas rzeczy, które nas przerastają"

"Gdy będzie wam trudno, gdy będziecie w życiu przeżywać jakieś niepowodzenie, czy zawód, niech myśl wasza biegnie ku Chrystusowi, który jest wiernym Towarzyszem i który pomaga przetrwać każdą trudność"

"Szukając Boga, człowiek musi odnajdywać siebie, skoro sam jest podobieństwem Boga, nie odnajdzie Go inaczej"

EWANGELIA (Łk 24,13-35)
Poznali Chrystusa przy łamaniu chleba 

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni ze sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali ze sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. 
On zaś ich zapytał: „Cóż to za rozmowy prowadzicie ze sobą w drodze?” Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: „Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało”. 
Zapytał ich: „Cóż takiego?” 
Odpowiedzieli Mu: „To, co się stało z Jezusem z Nazaretu, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że właśnie On miał wyzwolić Izraela. Teraz zaś po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Co więcej, niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: Były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli”. 
Na to On rzekł do nich: „O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?” I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. 
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: „Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił”. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: „Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?” 
W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: „Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi”. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba. 

Oto słowo Pańskie.