Początki pobytu Misjonarzy Oblatów w Katowicach sięgają roku 1934, kiedy ojciec Teofil Nandzik został kapelanem u Bonifratrów w Bogucicach. Wraz z nim zamieszkała w szpitalu grupa misjonarzy, ojcowie Wojciech Golus, Antoni Grzesik i Jan Pawołek. Stąd ci pierwsi ojcowie wyjeżdżali na prace misyjne, a w międzyczasie czynili starania o pozwolenie na wybudowanie nowego klasztoru.
Ojciec Superior Stefan Śmigielski przybył do Katowic w maju 1936 roku i kupił plac budowlany od Zjednoczenia Węglowego, a potem starał się o zezwolenie na budowę klasztoru na tzw. Koszutce przy ulicy Zamkowej. Tutaj było jeszcze puste pole, stał stary szyb kopalniany i kilka starych chatek. Z dniem 1 września rozpoczęto budowę, wykop ziemi pod fundamenty i piwnice. 5 września 1937 roku odbyło się uroczyste poświęcenie domu i kaplicy publicznej. Poświęcenia dokonał Ks. Biskup Bieniek w asyście dwóch prałatów: ks. Prałata Puchera i ks. Dziekana z Załęża. Kazanie wygłosił ojciec Jan Kulawy. Kaplica na razie była urządzona prowizorycznie , stał w niej stary ołtarz gotycki z kościoła Mariackiego. Dom też nie był jeszcze ukończony, tylko parę pokoi i zakrystia. Wodę trzeba było nosić z ulicy Zamkowej. Po uroczystości rozpoczęto dalsze prace, aby zakończyć budowę naszego klasztoru. Takie były początki Oblatów w Katowicach…
Koszutka – północna, najmniejsza (1,5 km2) dzielnica Katowic, której nazwa pochodzi od nazwiska młynarza Koczota, który w XVIII wieku założył młyn nad nieistniejącym już potokiem, dopływem rzeki Rawy. To w tej najbardziej zintegrowanej dzielnicy ze Śródmieściem znajduje się klasztor Misjonarzy Oblatów, do którego dojechać można z Dworca PKP tramwajem nr 13. W pobliżu naszego klasztoru znajduje się Telewizja Silesia, Hala Widowiskowa „Spodek” i Główny Instytut Górnictwa.